Wadden 30 mei tem 2 juni ’19

Zoals ieder jaar proberen we met Gekko een meerdaagse zeekajaktocht voor gevorderde zeekajakkers te plannen .

Het was van mei 2015 geleden dat we nog eens naar de Nederlandse Wadden waren geweest .

Een tocht waar tot op vandaag binnen het Gekko nog eens over gesproken wordt.

Vorig jaar stonden de Wadden op het programma, maar na het raadplegen van de getijden bleek alvast dat dit in de vooropgestelde periode ( 10-13 mei) onmogelijk was. Als alternatief zijn we toen 4 dagen rond  ‘Isle of Wight’ gaan varen .

Ook dit jaar was het geen sinecure om een tocht in de Wadden te plannen, de getijden met de eraan gekoppelde stromingen bepalen namelijk alles. Waar je op zee in principe altijd kan varen is dit voor de Waddenzee niet het geval.

 

Een wad is een modder- of zandplaat die in een ondiepe zee is ontstaan, met een hoogte die zich tussen het normale laagwater- en hoogwaterniveau bevindt.

De Waddenzee is het grootste waddengebied ter wereld. Deze ondiepe zee bestaat uit bodemzand dat door zeestromen opgeblazen wordt uit de Noordzee. Doordat een wad twee maal per etmaal door het getij overstroomd wordt, neemt de stroming slik mee, die dan bezinkt in plekken die tijdens een hoogwaterperiode rustig zijn

Aldus Wikipedia

 

In die zin zijn de Wadden voor iedere zeekajakker een goede oefening in tochtplanning. Na veel zoeken waren we er dan toch in geslaagd een tocht te plannen. Deze had de vorm van een 8, wat betekent dat we tweemaal binnen de Wadden en tweemaal buiten de Wadden  zouden varen.

Na het voorstel gelanceerd te hebben binnen  de club, waren we in totaal met 10 gegadigden, Manuel, Willemijn, Jan V., Siemon, Hans, Bruno, Eugene, Krist, Peter en ikzelf.

De voorwaarden om mee te gaan waren 40km kunnen varen, reddingstechnieken beheersen en reeds meermaals op open zee gevaren te hebben.

 

We spraken donderdagmorgen om 7h30 af aan de club en reden met 2 auto’s en een remorque richting Den helder. Om 11h waren we reeds in Julianadorp net voor Den Helder.

De bedoeling was om rond 13h op het water te zitten. Dat gaf iedereen genoeg tijd om zijn boot te vullen en zich klaar te maken voor de eerste dagtocht.

De weersvoorspellingen waren gunstig, maar voorspelden ook sterke wind van 4-5 Bf.

 

 

Dag 1 : Den Helder  LW 10h20 HW 17h30  Wind 5Bf. ZW zonnig

Van Julianadorp naar Texel camping Robbenjager , afstand 41,2 KM via zee en wad
12h43 op het water, 7,4km/h gemiddelde snelheid

 

De zee was onstuimig en bracht een zekere zenuwachtigheid bij sommigen onder ons teweeg.

Het vertrek door de branding verliep echter rimpelloos en zo vertrokken we via de zee richting de ‘Helsdeur’ om zo de Wadden binnen te varen. We kregen naast de stroming van 3 knopen ook een stevige wind in de rug. Sommigen onder ons begonnen te surfen anderen waren iets meer op hun hoede.

Eenmaal aan de ‘Helsdeur’ maakten we twee groepen om de oversteek naar het eiland Texel aan te vatten. Ook hier ging het surfen lekker door, wat snelheden tot 12km/h en een snelste km van 14,3km/h opleverde .

De bedoeling was om  net voor Oosterend aan de windsurfclub te pauzeren.

Voor we het wisten waren we echter al veel te vroeg geland en dit brengt ons bij één van de regelmatige problemen bij het zeekajakken ‘Waar zijn we ?’.

Primair proberen we ons steeds te oriënteren via kompas en kaart, maar een back-up via GPS is geen overbodige luxe om mee te nemen. Jan had deze bij zich, waardoor we snel wisten dat we te vroeg gestopt waren. In ieder geval hadden we in 1h50 reeds 18,3 km afgelegd.

Onze voorziene pauze was 6 km verder en daar zijn we eveneens gestopt vooraleer de lange tocht over het Wad aan te vangen. Pas om 16h30 zaten we terug op het water.

We mochten  ook niet te vroeg aan de top van Texel zijn, want tot 19h liep het water nog binnen en zouden we tegenstroom moeten varen.

We volgden dus rustig de boeien die ook op mijn kaart gemarkeerd stonden tot er op het Wad zelf  geen boeien meer te bespeuren waren. Gevolg is dat je dan puur op je kompas, zicht en back-up van GPS moet vertrouwen .

De snelheid van de eerste uren was ondertussen weg en daalde snel van 9km/h naar 5km/h of minder. En dan zie je in de verte wel waar je naartoe moet, maar sommigen onder ons hadden  wel een blik op oneindig. Dit werd nog versterkt toen we onze koers aanpasten naar NW en de wind niet meer van achter, maar van opzij kwam.

Op dat ogenblik zie je ook een typisch Gekko-fenomeen, de groep valt uiteen alsof iedereen een andere koers in zijn hoofd heeft, de juiste!

Zoals altijd kwamen we wel terug samen en hielden we toch verbinding via de marifoon .

Na 3 uur ononderbroken varen, hadden we 16 km afgelegd en bereikten we tenslotte ons doel van de dag, het strand boven Coksdorp aan camping ‘Robbenjager’.

Na het gebruikelijke gesleur met de kajak om de camping te bereiken kregen we van de campinguitbaatster te horen dat er geen  plaats meer was. Ze lachte ons wat uit dat we niet gereserveerd hadden. Sommigen vreesden al dat we nog verder zouden moeten varen,  maar dit was zonder Jan gerekend die zijn ‘koorknaap-gezichtje ‘ opzette en bleef staan met zijn vraag aan de uitbaatster ‘Wat moeten we dan doen?’. Gelukkig kwam haar man toen langs en kon hij ons alsnog een plaats geven die zo groot was als een half voetbalveld.

De tenten werden uitgeladen, de luidste snurkers aan de zijkant gemaand en na een lekkere douche werd er aan de tent gegeten, gedronken en nagenoten. Iedereen tevreden over de tocht, maar wellicht ook over het feit dat er voor morgen geen vroeg uur van vertrek werd afgesproken.

 

 

Dag 2 : Den Helder   LW 11h50 HW 18h20   Wind 4 Bf ZW zonnig

Van Texel ( camping Robbenjager) naar Vlieland ( camping Stortemelk) via de zee
Afstand 25,5Km , 7,8 km/h gemiddelde snelheid

 

De volgende dag ontwaakte iedereen op eigen tempo en humeur. De dag oogde mooi, de zon was van de partij en de wind was strak 4 Bf. aan het waaien.

We zouden de wind die dag in onze rug hebben, maar ik begon mij wat zorgen te maken over de dag van morgen, omdat er ook de volgende dag 4 tot 5 Bf ZW voorspeld werd en we dan tegen wind  zouden moeten varen. 

Er werd samen met de groep overlegd wat de mogelijkheden waren, de tocht verder zetten zoals gepland en verder noordwaarts te varen naar de top van Vlieland, echter gezien de wind en de afstand dus zware tocht voor de boeg te hebben, of in de buurt te blijven waar we waren om een dagtocht te organiseren en morgen dan een kortere en minder moeilijke tocht te hebben.

Uiteindelijk heeft de groep beslist om de voorziene tocht verder te zetten .

Om 11h30 zat iedereen gepakt en gezakt klaar op het water om de oversteek van Texel naar Vlieland aan te vangen. Iedereen zag Vlieland reeds liggen waardoor men de neiging kreeg om gewoon over te steken.

Maar ook hier was een blik op kaart en kompas noodzakelijk om niet op een zandbank te strandden  waar je niet meer omheen kan. We vaarden dus eerst naar NW en staken niet gewoon noordwaarts over.

Het zuidelijk gedeelte van Vlieland lijkt  op een uitgestrekte zandbank en is prachtig om te zien.

Na 1,5 uur  en 11,5 km varen werd er gekeken om te landen op het strand. Er werd getwijfeld waar te landen, omdat de branding zwaar leek, maar niets is zoals het lijkt, de branding viel mee en we landden net binnen een oefenterrein van het leger.

Gekko-waardig deden we alsof we van niets wisten en het legervoertuig die op ons af leek te stevenen bleek een toeristenvrachtwagen op zoek naar zeehonden.

Zoals ik reeds zei, niets is zoals het lijkt, en zeker niet op zee waar boeien met zeehonden worden verward of omgekeerd.

Een uur later zaten we terug op zee om nog 14 km te varen en net iets voorbij de camping te landen die achter de ‘hoge ‘ duinen lag.

Eenmaal de juiste toegang naar de camping gevonden, begon het echte gesleur met de boten want die moesten de duinen over en hier kwam de één zichzelf meer tegen dan de ander…

Gezamenlijk slaagden we er in de boten over de duinen te krijgen. We vonden een plaats waar we onze tenten samen konden opslaan, met uitzondering van de harde snurkers die wat verderop moesten  staan.  

We besloten de Nederlandse campingkost uit te proberen, wat voor de één wat beter meeviel dan voor de ander. Over het bier ‘skuumkoppe’ was iedereen uitermate tevreden.

Sommigen die nog wat moesten recupereren van de eerste dag gingen vroeg slapen en de rest ging  Oost-Vlieland verkennen om een plaats te zoeken waar we de volgende dag met de zeekajaks konden vertrekken.

Plaats van vertrek werd vlug gevonden, naast de terminal van de veerboot. In de kroeg ertegenover trakteerden we onszelf op ‘skuumkoppe’ en varianten. Uiteindelijk belandden sommigen wat later dan anderen in hun slaapzak en was de afspraak om de camping om 6h30 verlaten zodat we iets voor acht op het water zouden zitten.

 

 

Dag 3 : Vlieland Haven  HW 8h10 LW 14h30 Wind 4Bf  WZW afn tot 2Bf. zonnig

Van Vlieland veerhaven naar Texel De Koog via het wad en de zee
Afstand 34,6 km , 5,2 km/h gemiddelde snelheid

 

De volgende ochtend werd er rond 6h opgestaan, gegeten, ingepakt en vooreerst een voettocht met kajak op wieltjes van 1,7 km aangevat richting de haven.

Ikzelf deed er samen met Bruno nog een ’toertje blok’  bij. Op zee overkomt mij dit niet zo snel…

Die dag moesten we op tijd vertrekken, want we vaarden binnen de Wadden en vanaf 9h40 begon alles naar buiten te stromen en dit tot ongeveer 15h . Met ander woorden, we hadden ongeveer 7 uur de tijd om het noorden van Texel te bereiken en de zee op te varen. Dit was ongeveer 20,5km, weliswaar met wind tegen.

We probeerden het eerste uur nog wat stroming van 0,9 knopen mee te pikken, maar na een uurtje viel alles stil en zaten we reeds op een wad met de wind op kop.

Op een bepaald ogenblik merkte ik dat Manuel en Willemijn aan een lager tempo dan 3 km/h aan het varen waren, een snelle berekening leerde ons dat we aan dit tempo 7 uur zouden nodig hebben om de open zee te bereiken. Ik meldde aan Willemijn dat ik haar zou slepen wanneer dit tempo zo laag bleef. Ik denk dat mijn woorden nog niet volledig door de wind weggeblazen waren of ik zag Willemijn plots veel sneller varen. Als bij wonder volstond het tijdens de verdere tocht om aan Willemijn even mijn sleeplijn te tonen of haar tempo ging de hoogte in.

We moesten goed op kompas en kaart varen om de geul te vinden die ons naar de zee zou brengen en waar de stroming het hoogst zou zijn .

In het begin bleven we echter op een ‘Wad’ varen en dit had tot gevolg dat sommigen van ons in te ondiep water kwamen en met hun kajak in het slib bleven steken. Zij moesten uitstappen om eventjes verder op het wad  te stappen tot het water weer diep genoeg was om te kunnen varen.

Na 11,5 km en 2,5 uur varen zaten we eindelijk in de geul en kregen we stroming mee. De gemiddelde snelheid ging dan ook van 5 km/h naar 8 km/h  en bij sommigen ook nog sneller, omdat zij dringend zelf iets moesten laten stromen.

Anderen waren niet zo gehaast en genoten van schitterende zichten en van zeehonden die met hun jongen op de zandbanken lagen.

Uiteindelijk, na een kleine 4 uur varen belandden wij aan de vuurtoren van Texel waar we de dag ervoor vertrokken waren.

We namen ruim de tijd om te eten en na een uur vertrokken we naar open zee richting De Koog.

De wind was wat gaan liggen en eenmaal op zee werden sommigen onder ons bijna door het ritme van de golven in slaap gewiegd.  Het slaaptekort en de inspanning begonnen hun tol te eisen.

We vaarden nog 2,5 uur en een goede 15km om ons doel te bereiken.

Ook hier lag ons doel voorbij de hoge duinen en leek het alsof sommigen onder ons het gingen begeven. Sommigen moesten zelfs, eenmaal over de duinen aan een soort infuus liggen.

We hebben wel even moeten zoeken om de plaats voor onze tentjes midden in de duinen  te vinden. Eenmaal tent opgezet, gedoucht en wat andere kleren aangetrokken te hebben, werd er geaperitiefd met een variatie aan wijnen en hapjes, gekleurd met Latijnse discussies over taal en wat was het nu weer…

Toen we het niet goed meer wisten, trokken we het stadje in om iets te gaan eten. Ook al was ieders keuze anders, we vonden uiteindelijk iets en verfristen ons met skuumkoppen om uiteindelijk te eindigen in ons tentje en te dromen van plat water.

We waren allen tevreden van de geslaagde dag.

 

 

Dag 4: Den helder HW 7h50  LW 13h50 Wind 4Bf ZO draaiend naar Zuid zonnig

Van De Koog (Texel) naar Julianadorp (Den Helder)
Afstand 26,9km , 6,2km/h gemiddelde snelheid

 

Ook die dag moesten we ondanks dat we op open zee zouden varen, op tijd vertrekken.

Het plan was om binnendoor via het ‘Molengat’  tussen Texel en de ‘Razende bol’ (Noorderhaaks) te varen. Dit betekende dat we er voor 10h voorbij moesten zijn.

Om 7h45 zat iedereen op het water  en een vlugge berekening leerde ons dat, aangezien het ongeveer 15 km tot aan ‘Molengat’ was, wij net te laat zouden zijn om geen tegenstroom te krijgen.

We besloten dan ook vrij snel om langs de buitenkant van de ‘Razende Bol’ te varen en te landden op de Westkant van deze grote zandbank.

Aangezien het een zandbank is, zie je hem ook niet echt liggen en dreig je er plots op te varen. Ook hier zijn kaart en kompas onmisbaar om aan de westelijke kant te kunnen uitkomen. Op het Noordelijke punt mocht je niet komen, omdat dit broedgebied van de zeehonden is.

Jan, noch zijn GPS konden enig soelaas bieden, want deze waren precies het noorden of hun kaarten kwijt…

Door de zandbanken, de deining en de wind kreeg je aan de ‘Razende Bol’ wat hoge golven en branding en werd het zicht om te landen wat weggenomen.

Uiteindelijk zijn wij na 16,5 km en 2h40 varen goed en wel op het westelijke punt van de ‘Razende Bol’ beland en werden we verwelkomd door verscheidene jonge zeehonden.

We hielden een uurtje pauze om wat te eten en te genieten van de natuur. Siemon ging genieten van platte rust, Krist begon rare poses aan te nemen om jonge zeehonden dichterbij te lokken, Jan ging dan weer veel te dichtbij fotograferen, waardoor ze de zee indoken en ondertussen liepen er vermeende strandlopers die achteraf strandplevieren bleken te zijn op het mulle zand. Schitterend.

 

Rond 11h30 zijn we terug vertrokken. De bedoeling was om langs de ‘Razende Bol’ tot aan het zuidelijkste punt te varen en dan zijwaarts, gebruikmakend van de stroming van 2 knopen, het ‘Schulpengat’ over te steken richting Julianadorp, waar we vertrokken waren.

Tot aan het zuidelijke punt bleef iedereen mooi samen, maar de oversteek verliep weer op zijn Gekko’s , in ‘chaosformatie’, ieder zijn eigen koers. 

Het gevolg was dat sommigen ‘hardvaarders’ bijna voorbij het startpunt waren.

Om 13h zijn we allemaal goed en wel geland op het strand waar we de eerste dag vertrokken waren.

Nog één keer onze boten over het strand sleuren, op wieltjes over het pad de duinen over rijden en we kwamen aan onze door auto’s ingesloten remorque.

Na een uurtje lossen en laden zijn we terug richting Gent vertrokken, om rond 18h toe te komen aan de club.

Iedereen was moe, maar heel voldaan en niet in het minst Willemijn die niet één keer gesleept is moeten worden.

 

Het was goed,
Alain